20. rocznica śmierci Tadeusza Stecia.

Tadeusz Steć urodził się 1 września 1925 roku w miejscowości Ścianka powiat Złoczów, województwo tarnopolskie na Ukrainie. Wybitny krajoznawca, przewodnik sudecki, autor przewodników górskich oraz artykułów poświęconych Karkonoszom. Od roku 1931 po śmierci ojca mieszkał w Warszawie, gdzie uczęszczał do szkoły prywatnej pani Heleny Panke-Falkowej. W latach 1937-1939 skończył dwie klasy gimnazjalne przy Niższym Seminarium Misyjnym ojców
Franciszkanów w Niepokalanowie. Brakujące klasy gimnazjalne skończył na tajnych kompletach im. Adama Mickiewicza w Warszawie, zdając maturę w lipcu 1944 roku.

Po Drugiej Wojnie Światowej przeprowadził się na Dolny Śląsk, krótko mieszkając w Trzcińsku . Następnie przeniósł się do
Jeleniej Góry, gdzie z krótkimi przerwami mieszkał do końca życia. W roku 1946 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim jednak szybko je porzucił poświęcając się turystyce. Był także krótko nauczycielem w szkole podstawowej w Janowicach Wielkich, rozpoczynając w tym samym roku pracę w sektorze turystycznym w Jeleniej Górze. Po wstąpieniu w 1949 roku do Polskiego Towarzystwa Tatrzańsiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego jako delegat Oddziału PTT w Jeleniej Górze z mandatem nr 146 utworzył Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.

Po wojnie uruchomił schronisko PTTK „Szwajcarka” w Górach Sokolich koło Trzcińska, a w latach 1950-1952 prowadził schronisko Pod Śnieżką w Karkonoszach. W ramach swojej działalności organizował kursy przewodników sudeckich, gromadząc także jako pierwszy materiały związane z historią Dolnego Śląska, a szczególnie kotliny jeleniogórskiej. W PTTK pełnił różne funkcje społeczne, m.in. sekretarza miejscowego PTTK (1953-1954) i delegat na zjazd Zarządu Okręgu PTTK we Wrocławiu. Od roku 1956 był szefem szkolenia w jeleniogórskim Kole Przewodników Sudeckich. Pracował jako instruktor turystyki kwalifikowanej w jeleniogórskim Oddziale PTTK (1953-1958). W latach 1962-1971 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Krajoznawczej i Ochrony Zabytków Oddziału PTTK w Jeleniej Górze. Był także, członkiem
Komisji Turystyki Górskiej i Komisji Turystyki Narciarskiej (lata 1956-1968) przy Zarządzie Głównym G PTTK w Warszawie. W tym okresie powstały pierwsze wyciągi krzesełkowe i trasy narciarskie w Szklarskiej Porębie oraz Karpaczu.

Powstanie Sudeckiej Sekcji GOPR było też jego wielką zasługą, ponieważ sam wielokrotnie uczestniczył (1949,1950,1952) i organizował kursy ratowników. Sekcja GOPR powołana została 14 grudnia 1952 roku, został jej przewodniczącym oraz w latach 1954-1956 był członkiem Zarządu Głównego GOPR. Przez wiele lat działał również aktywnie w wielu organizacjach społecznych m.in. Związku Zawodowym Pracowników i Instytucji Społecznych (1950-1952) czy Polskim Towarzystwie Ludoznawczym-Oddział Sudecki (1952-1954). W 1958 roku był członkiem i założycielem Towarzystwa Miłośników Ziemi Jeleniogórskiej, dziś Towarzystwo Przyjaciół Jeleniej Góry.

Od 1969 roku członek Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców „Społem” Oddział w Jeleniej Górze, od 1975 r. członek
Straży Ochrony Przyrody, od 1979 r. należał do Jeleniogórskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. Za zasługi został uhonorowany licznymi odznaczeniami i tytułami, głównie turystycznymi i regionalnymi. Autor niezliczonych przewodników i publikacji turystycznych m.in.: „Wycieczki i wczasy jednodniowe z Jeleniej Góry”, oraz „Zamek Chojnik” , przewodnik „Sudety Zachodnie” 1954 r., a także monografia krajoznawcza „Karkonosze”, do której część geograficzną stworzył prof. W. Walczak. Poszerzenie tej publikacji ukazało się w 1962 r. Pisał również popularne artykuły do Nowin Jeleniogórskich oraz pism takich jak: ”Wiadomości Legnickie”, „Odra” i ogólnopolskich „Turysta”, Światowid”, „Wierchy”.

12 stycznia 2013 roku to rocznica jego śmierci. Pochowany jest na cmentarzu przy ul. Jagielońskiej w Jeleniej Górze, a pamiątkowa tablica umieszczona została na symbolicznym Cmenarzu Ofiar Gór w Karkonoskim Kotle Łomniczki. Bogate jego zbiory znajdują się od 1995 roku w Muzeum Karkonoskim.